In 1996 hangt de gruwel van Dutroux over België. Tegen deze achtergrond leren we de boezemvriendinnen Sophie en Hannah kennen. Na de zomer gaan ze naar de middelbare school waar hun vriendschap onder druk komt te staan als de vroegrijpe Hannah belangstelling krijgt voor jongens. De schuchtere Sophie voelt zich alleen en mist de vanzelfsprekendheid van hun vriendschap. Op een novemberavond verdwijnt Sophie.
Achttien jaar later zegt Hannah haar succesvolle carrière bij een modeblad in New York vaarwel om een boek te schrijven over verdwenen vrouwen, Agatha Christie, Barbara Newhall Follett en Virginia Woolf. Een manier om de verdwijning van Sophie te verwerken?
Meer vertellen zou afbreuk doen aan de leeservaring. Meuleman heeft een overweldigend goed debuut geschreven. Ze springt door de tijd waarin ze het verleden van Sophie en Hannah afwisselt met het heden waarin Hannah zichzelf de vernieling in lijkt te snuiven. Hier doorheen weeft ze de stukken van Hannah over de verdwenen vrouwen.
De vraag die je als lezer in de ban houdt, is de vraag wat er die ene noodlottige avond is gebeurd. Als je daar antwoord op krijgt heb je een prachtig geschreven boek gelezen. Een psychologische roman, een coming-of-age drama, een gelaagde thriller over liefde en verlangen, over opgroeien in een land in shock. De soepele dialogen, de beschrijving van België in die vreselijke jaren, de gedachten van Sophie, haar tragische thuissituatie. Alles klopt en raakt je. Sarah Meuleman heeft een overweldigend goed debuut geschreven, alsof dit haar zesde boek is en al een rijk schrijversleven achter zich heeft.
Boektrailer:
Blog van Robert 
Plaats een reactie